De voordelen van voorwielaandrijving bij een auto zijn groter dan die bij achterwielaandrijving. De wegligging is beter, zowel rechtuit als in de bochten. Om over de ruimtewinst in het interieur nog maar te zwijgen. Er is immers geen tunnelbak meer nodig om daarin de aandrijfas vanaf de motor naar de achteras te leiden.
Eind jaren zeventig stapte Opel met de Kadett over van achterwielaandrijving naar voorwielaandrijving. De voordelen van een voorwielaangedreven auto gaven, in combinatie met de stappen die de concurrentie zette, de doorslag om met ingang van de Kadett type D deze aandrijving te introduceren. Daarnaast had General Motors, de eigenaar van Opel, een platform ontwikkeld met dwarsgeplaatste motor in combinatie met voorwielaandrijving om zo efficiënt mogelijk met de ruimte om te kunnen springen. Deze basis gebruikte Opel ook voor de Kadett E tot en met de opvolger van de Kadett, de Astra F en G. Een goed doordachte basis dus voor verschillende carrosserievormen door de jaren heen.
Niet dat dit soort overwegingen een rol speelden bij mijn vader als er een nieuwe auto aangeschaft moest worden. Vorm noch techniek waren ooit punten van discussie. Belangrijkste punten van aandacht waren de kwaliteit van de kachel en de verwachte inruilwaarde na drie jaar. De waardevastheid van Opels waren toen vermaard. De kwaliteit van de kachel was niet objectief meetbaar en voor een warme bakker zelfs subjectief te noemen.
Opels waren niet de goedkoopste auto’s in aanschaf, zodat er wat uitvoering en motorisering betreft door mijn vader het nodige water bij de wijn werd gedaan. Het motortje telde 1200 CC en hoewel heel betrouwbaar was dat toch wat aan de magere kant voor een Stationwagon. Wij namen maar nooit de tijd op van 0 naar 100, dat duurde ons gewoon te lang. Maar voor het rijden van een broodwijk voldeed de auto naar behoren.
Om het interieur netjes te houden bedachten mijn broer en ik een, ons inziens, goed plan. Van multiplex maakten wij een op maat gemaakte bak, een soort schuiflade met hoge zijwanden. Als de achterbank plat was gelegd kon de bak in de auto geschoven worden, waardoor de vele broodkruimels zich minder in alle hoeken en gaten van het auto-interieur konden verspreiden. Daarnaast was het in-en uitladen van het brood een fluitje van een cent: de bak kon eenvoudig verschoven worden. Waarom niet eerder voor een dergelijke oplossing gekozen was, is eigenlijk nooit duidelijk geworden. Bij de voorgaande auto’s waren de wekelijkse schoonmaakbeurten van het interieur altijd de minst favoriete bezigheden. Plus dat je het nooit helemaal netjes en schoon kreeg. Nu kon de auto na het verwijderen van de bak aan het eind van de werkweek veel sneller en makkelijker schoon gemaakt worden om op de zondagen op zijn paasbest gereden worden, op weg naar de kerk en de familiebezoeken. Halleluja!
Wat door ons als kinderen wel gemist werd, waren achterdeuren om gemakkelijk op de achterbank plaats te kunnen nemen. Door de jaren heen hadden wij genoegen genomen om langs de naar voren geklapte voorstoelleuningen naar de achterbank te kruipen, maar ondertussen waren wij het einde van onze groeispurten aan het naderen en dan is een vijfdeurs uitvoering te prefereren boven een driedeurs versie. Maar ook hier was het financiële argument, net als bij de motor-en interieursuitvoering, van groter doorslaggevend belang dan onze wensen. Daarnaast gingen wij steeds minder mee met de uitstapjes. Mijn broer had inmiddels zijn rijbewijs gehaald en een (toen al) oude Volkswagen Kever op de kop getikt. Mijn plannen lagen in dezelfde lijn van verwachtingen: zo gauw mogelijk mijn rijbewijs halen en een eigen auto aanschaffen. Aangezien ik vanaf mijn achttiende vervroegd mijn militaire dienstplicht kon vervullen, werd het behalen van het rijbewijs verschoven tot na die periode van zestien maanden. Van het daarna eventueel nog over gebleven spaargeld, wilde ik dan een auto kopen.
